Loonstagnatie en structurele veranderingen arbeidsmarkt leiden tot mismatch

De Hays Global Skills Index is een rapport samengesteld door recruitment experts van Hays en economisten van Oxford. 

Het rapport van dit jaar The Global Skills Dilemma: How Can Supply Keep Up With Demand? onderzoekt de macrotrends, uitdagingen en kansen waarmee de wereldbevolking te maken heeft in vierendertig professionele arbeidsmarkten. Het rapport richt zich op loonstagnatie en de structurele veranderingen op de arbeidsmarkt die deze skills mismatch ondersteunen en onderzoekt gerelateerde onderwerpen van technologische verandering en automatisering.

De Overall Index Score van dit jaar blijft hetzelfde ten opzichte van 2018: 5,4, ondanks de groeiende onzekerheden op de wereldmarkten. De Overall Index Score is een verzameling van de zeven belangrijkste indicatoren voor alle vierendertig beoordeelde markten.

Hooggeschoolde arbeidsmarktomstandigheden bleven vergelijkbaar met die van vorig jaar. Trends in loonstagnatie, onderwerkloosheid - waar mensen die niet fulltime willen werken niet - en talentmismatch in verschillende regio's droegen bij aan de variërende regionale indexscores.

De Talent Mismatch Indicator steeg van 6,6 vorig jaar naar 6,7 in 2019, het hoogste niveau sinds de Index in 2012 begon. Deze verontrustende trend blijft de loonkloven tussen hoog- en laaggeschoolde werknemers vergroten, met name in Azië en de Pacific. Bovendien zijn de meest gevraagde vaardigheden wereldwijd schaars, waardoor de participatiegraad daalt, met name in Noord-Amerika, en de werkloosheid toeneemt.

De Hays Global Skills Index van dit jaar identificeert snelle technologische ontwikkeling als een van de belangrijkste bijdragende factoren, die werkloosheid en talentmismatch verergert, aangezien werkgevers moeite hebben om voldoende geschoolde werknemers te vinden om vacatures te vullen. Overheden en bedrijven moeten ervoor zorgen dat het personeel is voorbereid op automatisering door training en bijscholing van huidige functies, met name in vaardigheden die minder kwetsbaar zijn voor de krachten van outsourcing en automatisering, zoals creatief en kritisch denken.

Het rapport wijst ook op technologie als een bijdragende factor voor de groeiende loonstagnatie, zelfs in de geavanceerde economieën van de wereld, en IMF-onderzoek schrijft vijftig procent van de daling van het arbeidsaandeel toe aan technologische verbeteringen. De huidige loonstagnatie toont aan dat hoge werkgelegenheidsniveaus niet langer geassocieerd worden met stijgende lonen, maar in plaats daarvan voortkomen uit structurele veranderingen op de arbeidsmarkt. Regelgeving die de mobiliteit van werknemers beperkt, het concurrentievermogen vermindert en nadelig is voor bedrijven op de lange termijn.

Ten slotte analyseert het rapport de potentiële impact van gender afgezonderde rollen op banen en lonen. Studies tonen steeds vaker aan dat de lonen in door vrouwen gedomineerde beroepen lager zijn en gevoeliger zijn voor de krachten van globalisering en automatisering. De overheersing van vrouwen in specifieke routinematige beroepen kan bijna vijf procent van de loonkloof tussen mannen en vrouwen verklaren. Daarnaast kan beroepssegregatie ook het vermogen van vrouwen beperken om te profiteren van de voordelen van globalisering in ontwikkelingslanden.

Met de toenemende economische onzekerheid en voortdurende technologische vooruitgang in het achterhoofd, moeten werkgevers investeren in opleidingen voor de lange termijn, onderbezetting tot een minimum beperken door strategische toewijzing van menselijk kapitaal en het wereldwijde personeel in staat stellen te slagen te midden van veranderende arbeidsomstandigheden.

In reactie op de bevindingen van de Index zei Alistair Cox, Chief Executive, Hays plc: “De index van dit jaar belicht zowel een structurele verandering op de arbeidsmarkt als technologische innovaties die de loonstagnatie op de wereldwijde arbeidsmarkten ondersteunen. Dit, in combinatie met onderbezetting als een langetermijneffect van de wereldwijde financiële crisis, betekent dat het wereldwijde personeelsbestand te maken heeft met zowel minder kansen op werk als een vergoeding die niet noodzakelijkerwijs gelijke tred houdt met stijgende kosten en inflatie.

Onze belangrijkste bevindingen suggereren dat de loongroei over de hele wereld is afgevlakt en dat steeds meer werknemers te weinig werk hebben. Om de tevredenheid van de werknemers te verhogen en de productiviteit op de arbeidsmarkt te verbeteren, moeten overheden en werkgevers ernaar kijken om loonstagnatie aan te pakken en menselijk kapitaal efficiënter toe te wijzen.

De hier weergegeven langetermijntrends hebben belangrijke gevolgen voor belangrijke belanghebbenden, zoals bedrijven, beleidsmakers en werknemers zelf. Het is van cruciaal belang dat er in de toekomst meer wordt geïnvesteerd in het op elkaar afstemmen van de rollen van technologie en het personeelsbestand en het dienovereenkomstig aanpassen van opleidingen. Op deze manier kunnen werknemers de productiviteit maximaliseren in combinatie met technologische vooruitgang, in plaats van in conflict. Als we deze problemen in de nabije toekomst niet proberen aan te pakken, lopen we het risico werknemers verder te ontmoedigen door te verzuimen de lonen te verhogen, volledige werkgelegenheid te bieden en rekening te houden met technologische vooruitgang op de werkplek. Hoewel complex, zijn de vaardigheden en looncrises uiteindelijk met elkaar verbonden, en om te voorkomen dat beide uit de hand lopen, moeten werkgevers zowel de loongroei als de vaardigheden op de wereldwijde arbeidsmarkt opnieuw evalueren.”